“Ik ben een van de jongste docenten hier. Het is ergens wel apart om les te geven aan leeftijdsgenoten. Zo zien zij mij ook, dus het is lastig om de grens te bewaken. Anderzijds heb ik meer technische kennis en ervaring in de keuken, dus dwing ik daarmee respect af. En zo niet, dan durf ik prima wat feller en directer te zijn. 

Zowel in het lesgeven als in de keuken stuur je een team aan. Maar het grote verschil is: ik ben hier niet om te koken, ik wil dat zij iets leren. Achter mijn lessen schuilt meer werk dan studenten misschien denken. Ik bereid alles wat ik doe goed voor, denk na over de persoonlijke leerdoelen, hoe ik iets kan brengen en wat ik ze wil meegeven."

"Mijn ouders zitten ook allebei in het onderwijs. Dus misschien zit die passie ook wel een beetje in de familie. Alhoewel ik ook echt 24 uur per dag met koken bezig ben. Ik denk continu na over wat we gaan maken, op welke manier, wat er nog in de koeling ligt, wat is lekker, wat is haalbaar en hoe gaan we het presenteren. In deze baan komen mijn passies perfect samen. En het belangrijkste is natuurlijk dat de leerlingen aan het eind van de dag ook echt wat geleerd hebben. 

Over de toekomst van het vak maak ik me geen zorgen. De klassen worden hier steeds groter. Natuurlijk is de horeca niet het meest aantrekkelijke vak qua salaris en werktijden. Maar het heeft ook veel voordelen. Je bent altijd met eten bezig of met mensen in gesprek. En dat werkgeluk ervaren de studenten hier gelukkig ook.”

*Dit artikel komt uit 'Pannenkoek'. De derde editie van het vrije magazine dat creatief bureau Shoot My Food – telkens in een ander thema – uitgeeft. De tekst is van Britt Boeijen, de fotografie van Oene Sierksma. Benieuwd naar de rest van het magazine of wat Shoot My Food voor jou kan betekenen? Neem contact op met Britt Boeijen via britt@shootmyfood.com.