"Ik heb het horecavirus goed te pakken. Het werk is verslavend. Je wordt echt aangeslingerd in de keuken. De stress, hectiek, het rennen; er zijn dagen dat ik aan niets anders dan koken denk. 

Het valt me op dat de oudere en wat klassiekere chefs milder worden. Je krijgt tegenwoordig al snel kritiek over je heen, dus ze willen voorkomen dat ze het fout doen. Als je met de juiste argumenten komt, is er ruimte om je mening te geven. Hoewel ik dat in mijn eerste jaar niet deed. Je moet eerst luisteren en leren, vind ik. Nu sta ik steviger in mijn schoenen, voel ik me gewaardeerd en durf ik tegengas te geven als ik het niet eens ben."

"Sommige leeftijdsgenoten vind ik slappe hap. Ze melden zich al ziek bij een kuchje. Ik vraag me echt af wat ze van huis uit hebben meegekregen, want met die houding moet je in de keuken niet aankomen. Het harde werken en relatief weinig verdienen in de horeca, schrikt jongeren sowieso af. Zelf voel ik zo’n grote passie voor het vak, dan speelt geld een kleinere rol. Iets moois aan onze gasten presenteren is het leukste wat er is.”

*Dit artikel komt uit 'Pannenkoek'. De derde editie van het vrije magazine dat creatief bureau Shoot My Food – telkens in een ander thema – uitgeeft. De tekst is van Britt Boeijen, de fotografie van Oene Sierksma. Benieuwd naar de rest van het magazine of wat Shoot My Food voor jou kan betekenen? Neem contact op met Britt Boeijen via britt@shootmyfood.com.